دوره رنسانس

به گزارش گروه هنری صدای گامبرون

رنسانس به معنای ((تولد دوباره)) است. در دوره رنسانس ، هنرمندان در نقاشی ، مجسمه سازی و معماری ، به الگوهای کلاستیک بازگشتند . در این دوره هنر دینی مسیحی هنوز حاکمیت داشت. اما داستان ها و تصاویر در هنر به بزرگداشت انسان و امور این جهانی متمایل بود. ارزش رو به رشد فردیت ، به ساخت و اجرای بسیاری از رخ نگارها (پرتوه)-یک ژانر (مقولوای از هنر) – منجر شد که در هنر قرون وسطا از بین رفته بود. با تمرکز بر این و این زمان ، واقع گرایی اهمیتی به اندازی نماد پردازی پیدا کرد. برای اینکه نقاشی ها و نقش برجسته ها ، سه بعدی تر به نظر برسند (مثل پنجره ای که به جهان واقعی گشوده می شود)، هنرمندان رنسانس قوانین ریاضی پرسپکتیو را بهکار بردند.

رنسانس مترقی (۱۵۲۰-۱۴۹۵)

لئوناردو داوینچی ، میکل آنژ و رافائل جنبش معروف به رنسانس مترقی را تعریف و مشخص می کنند: اگر چه آثار هنری آن ها در برخی موارد با یکدیگر بسیار متفاوت است. هر سه برای کمال با یکدیگر رقابت می کردند و اغلب ، آن را در ترکیب های استوار و هندسی شکل می یافتند.

رنسانس مترقی آرمانی ((مترقی)) داشت : چرا که این سه هنرمند موضوعات آرمانی را به تصویر می کشیدند، حتی اگر موضوع کار ، جنگجوی جوان و خستگی ناپذیری چون داوود پرآوازه ی میکل آنژا بود. هاله ی زیبایی و آرامش ، مشخصه ی هنر رنسانس مترقی است.

منبع : حبسی برایانت وایلدار

برگردان : صفورا برومند

صدای گامبرون

See author's posts