⁠سخنانی از بزرگان سینما

به گزارش گروه هنری پایگاه خبری صدای گامبرون

روبر برسون:

معمولی‌ترین کلمه وقتی سر جای خودش قرار بگیرد، ناگهان درخششی یگانه پیدا می‌کند. این همان درخششی است که تصویر باید با آن جلوه کند.
سینما، رادیو، تلویزیون و مجله‌ها پیش‌گامان مکتب بی‌توجهی هستند: مردم نگاه می‌کنند بدون آن‌که ببینند و گوش می‌دهند بدون آن‌که بشنوند.
وقتی نمی‌دانید که چه‌کار می‌کنید، در واقع دارید بهترین کار را انجام می‌دهید.

بیلی وایلدر:

باید رویایی داشته باشید تا بتوانید صبح از خواب بیدار شوید.
حقیقت را نمی‌توانید مستقیماً بیان کنید، باید اول آن را در شکلات فرو کنید.
بعضی از فیلم‌ها در یک اتاقک هشت نفره مسحورکننده‌اند، اما فیلمی که در سالن دوهزارنفری جذاب باشد بدون تردید دارای چیزی از ذات سینماست.

استنلی کوبریک:

چه‌طور می‌توانستیم از مونالیزا لذت ببریم اگر لئوناردو زیر تابلویش می‌نوشت: «بانو در حال لبخند زدن است چون دارد رازی را از عاشقش مخفی می‌کند.»
جریان فیلم‌برداری یک فیلم، احتمالاً دشوارترین و بدترین شرایطی است که می‌توانید برای خلق اثری هنری تصور کنید.
در فکر مخالفت با برداشت شما یا عرضه کردن برداشتی دیگر نیستم، چون فهمیده‌ام که بهترین سیاست این است که اجازه بدهیم خود فیلم حرفش را بزند.

استیون اسپیلبرگ:

بیشتر مردم فکر می‌کنند سن‌وسال تعیین‌کننده‌ی میزان اطلاعات و آگاهی شما نسبت به موضوعی است. این تفکر کاملاً اشتباه است، چون من فکر می‌کنم که شاید پنج سال پیش بیشتر از حالا می‌دانستم.
وقتی می‌خواهم ترس ایجاد کنم، این کار را فقط در قالب یک هشدار انجام می‌دهم. به بازیگر می‌گویم: «قصد دارم این نما را فوقش در سه برداشت بگیرم.»

پل ورهوفن:

احتمالاً همه‌ی ما هنوز آرزو می‌کنیم که فیلم، هنر باشد. قطعاً به این دلیل وارد عرصه‌ی فیلم‌سازی شدم که فکر می‌کردم فیلم هنر است. اما حالا دیگر چنین عقیده‌ای ندارم.

ژان ‌لوک گدار:

وقتی ایده‌ها و افکار، تیره و تار و مبهم هستند، دلیلی ندارد که تصاویر واضح و روشن باشند.
برای سینمای فرانسه افسوس می‌خورم چون هیچ پولی ندارد و برای سینمای آمریکا افسوس می‌خورم چون هیچ ایده‌ای ندارد.
بودن یا نبودن؟ مسأله واقعاً این نیست.
عکاسی ثبت واقعیت است و سینما ثبت ۲۴ فریم واقعیت است در هر ثانیه.
یک داستان باید آغاز، میانه و پایانی داشته باشد ولی نه لزوماً به همین ترتیب.

اورسن ولز:
دوربین چیزی‌ست خیلی فراتر از ابزاری برای ضبط تصویر. در واقع رسانه‌ای است که به واسطه آن می‌توان پیام‌هایی از دنیای دیگر دریافت کرد. دنیایی که مال ما نیست و ما را به دل رازی بزرگ می‌برد. جادو از این‌جا آغاز می‌شود.

آلفر هیچکاک:

حتی اگر صدای یک فیلم خوب را هم حذف کنید، تماشاگر همچنان می‌تواند با داستانش ارتباط برقرار کند و از آن سر در بیاورد.
همیشه تماشاگر را تا جایی که می‌توانید و امکان دارد، عذاب بدهید.
خیلی از فیلم‌ها برشی از زندگی هستند ولی فیلم‌های من برشی از کیک هستند.
دزدیدن از خود هم یک سبک است.
هیچ ترسی در صدای «تق» نیست. ترس فقط در انتظار کشیدن برای آن است.