تئاتر بی چیز

به گزارش پایگاه خبری صدای گامبرون:
تئاتر بی چیز چهره پردازی را کنار می گذارد. در «آکروپولیس» خود بازیگر باید با عضله های صورتش یک ماسک زنده بسازد و آن را تا آخر اجرا حفظ کند. در حالی که تمام بدن در شرایط مختلف تکان می خورد، ماسک صورت که بیانگر ناامیدی،رنج و بی تفاوتی است، ثابت می ماند. بازیگر خودش را به دو موجود تقسیم می کند. یکی از این دو بیرون از نقش فعالیت می کند. قسمت های مختلف بدن او واکنش هایی نشان می دهد که اغلب در تضاد با یکدیگرند. و کلام نه تنها در تضاد با صدا که در تضاد با میمیک و حرکت قرار دارد.
همه ی بازیگران حرکت ها،حالت ها و ضرباهنگ هایی را به کار می برند که از پانتومیم تقلید شده است.هر یک از آن ها شبحی دارد که هرگز ناپدید نمی شودو نتیجه ی آن شخصیت زدایی از شخصیت هاست.وقتی خصائل فردی از بین می رود، شخصیت ها گونه ای انسانیت زدایی شده را به نمایش می گذارد.

لودویک فلاژن
ترجمه: کیا ناظران