نقد_فیلم «قسمت صفر»

به گزارش پایگاه خبری صدای گامبرون:
اساسا نقد فیلم اولا بر می گردد به درگیری شخصی فرد. دوما: قلم به دست گرفتن. سوما: مطالعه ی زیاد. در زمینه ی نقد فیلم اولین قدم مطالعه در باب خود سینماست. یعنی اول تاریخ سینما و سپس شناخت تئوری های سینما، انواع گونه های سینما و سبک ها و جریان ها و مکتب های سینمایی. برای شروع پیشنهاد می شود که از کتاب تاریخ سینما اثر: دیوید بوردول، کتاب تاریخ سینمای جهان اثر: آرتور نایت، کتاب تاریخ جامع سینمای جهان اثر دیوید ا. کوک، کتاب تاریخ سینمای هنری اثر اولریش گرگور، شروع کنید.
سپس به سراغ مطالعه ی شناخت سبکها و از همه مهمتر تاریخچه ی نقد فیلم و تئوری های منتقدان صاحب سبک مثل: آندره بازن، الکساندر آستروک، اشکلوفسکی، آیزن اشتاین، رولان بارت، رابین وود، اندرو ساریس، پالین کیل، دیوید تامپسون، سوزان سانتاگ، اسلاوی ژیژک، جوان کوبژک، لورا مالوی، پیتر وولن و منتقدان صاحب سبک و بزرگ دیگر بروید. (تمامی افرادی هم که نام بردم کتاب دارند) و در مرحله ی بعد چون شما یک ایرانی هستید باید به سراغ نوع و گونه نقد در ایران هم بروید. تاریخچه ی نقد سینما در ایران که از دهه ی ۳۰ شمسی شروع می شود که کتاب قلم بر پرده ی نقره ای اثر ایرج صابری را مطالعه بفرمایید که انواع مختلف نقدهای منتقدان ایرانی در آن وجود دارد.
در این بین کتاب های تئوریک سینمایی هم مهم است. مثل: میزانسن در سینما اثر بیل نیکولز، تئوری های اساسی فیلم اثر: دادلی اندروز، کتاب درک فیلم اثر: الن کیسی یر، کتاب آناتومی فیلم اثر: برنارد اف. دیک، کتاب هنر سینما اثر: دیوید بوردول، کتاب روایت داستانی یک فیلم: اثر دیوید بوردول، کتاب مقدمه ای بر نظریه فیلم اثر: رابرت استم، مفاهیم کلیدی در مطالعات سینمایی اثر: سوزان هیوارد، کتاب چگونکی درک فیلم اثر: جیمز موناکو، مفاهیم نقد فیلم اثر: مجید اسلامی، کتاب نگاه واقعی اثر: تاد مک گوان
در ادامه شناسایی جریانهای سینمایی مثل: شناخت منتقدان نئوفرمالیست، منتقدان بر اساس تئوری مونتاژ شوروی، منتقدان بر اساس نظریه های لاکانی فیلم، منتقدان تئوری مولف و……. البته اضافه کنم که حرفه ی نقد فیلم به دلیل گسترده بودن اطلاعاتی که فیلمها می دهند، منتقد باید سواد فلسفی، روانشناختی، جامعه شناسی، علوم سیاسی، هنرهای دیگر همچون: موسیقی، تئاتر، نقاشی و….. داشته باشد. یک منتقد کارش: در وهله ی اول فیلم دیدن، فیلم دیدن و فیلم دیدن بسیار است. سپس مطالعه ی گسترده و بی نهایت و در آخر تمرین قلم می‌باشد.

نوشته: پژمان خلیل زاده
انتخاب: سعید سیاهویی