کوپر؛ پدر تئاتر مدرن

به گزارش پایگاه خبری صدای گامبرون ، تقریبا نماد نقطه ی عزیمت کوپر، جهت بازگشت به منابع اولیه،تئاترش بود که به طور حیرت آوری ساده،باز و بدون نورهای جلو یا قاب صحنه بود. دکور خیلی مقتصدانه به کار می رفت و تمام فضای هر نمایشنامه تقریبا با نور پردازی و یکی دو وسیله ی صحنه آفریده می شد. کوپر به آوانگارد بودن جنبه ی انقلابی داد. به آن نوعی زیبایی حساب شده،سختگیرانه و با انضباط بخشید. او چنانکه هارولدپسن به درستی گفت،سنت نگهدار تئاتر فرانسه بود. گرانویل_بارکر، دوست نزدیک و تحسین کننده اش، به او نوشت: «هنر تئاتر از اول تا به آخرش هنر بازیگری است.تو خیلی زود به این نکته پی خواهی برد.»
نورمن مارشال به یاد می آورد که بازیگری در نمایشنامه های مدرن در نظر اول کاملا واقعگرایانه می نمود، ولی به حداقل تقلیل یافته بود،هر حرکت با انتخاب به کار گرفته می شد و از این طریق اهمیت پیدا می کرد. کوپر از ورای طبیعت گرایی آنتوان یا اجراهای نخستین تئاتر هنر مسکو، نوعی واقعیت به دست آورد.هنگامی که وی در سال ۱۹۲۰ نمایشنامه ای واقعگرایانه از کارهای شارل ویلدراک را به صحنه برد،آنتوان که در آن هنگام منتقد تئاتر بود، از دیدن نوع واقعیتی که روی صحنه به نمایش در آمده بود متعجب بود. حادثه در یک کافه ی مخصوص دریانوردها اتفاق می افتاد. دری در عقب صحنه بود که از میانش دریایی ساخته شده با وسایل نوری دیده می شد. یک پیشخوان، سه میز و ده صندلی،همین. آنتوان نوشت:
فقط با یک صرفه جویی تقریبا غیرقابل تحمل آفریده شده… مرد دیگر نه در برابر یک تصویر، بلکه در همان اتاق و پهلو به پهلوی شخصیتهای نمایشنامه می نشینند.هرگز چنین تأثیر فوق العاده ای قبلا به وجود نیامده است.این حذف کامل همه ی عناصر تئاتری، برای رسیدن به کمال ظرافت در بازیگری است.
نوشته: جیمز روز
ترجمه: مصطفی اسلامیه
انتخاب: سعید سیاهویی